قصیده هائیه
لَسْتُ أَنْسَى لَهُ مَنَازِلَ قُدْسٍ قَدْ بَنَاهَا التُّقَى فَأَعْلَى بِنَاهَا
من منازل قدس او را فراموش نمىكنم // که آنها را تقوا بنا كرد پس بنايش را برافراشت
وَ رِجَالا أَعِزَّةً فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ يُعَزَّ حِمَاهَا
و مردان با عزّتى را در خانههايى // كه خدا اجازه داد حريم آنها عزيز شمرده شود
سَادَةٌ لا تُرِيدُ إِلا رِضَى اللَّهِ كَمَا لا يُرِيدُ إِلا رِضَاهَا
سرورانى كه جز رضاى خدا را نمیخواسته اند //چنانكه خدا هم جز رضاى آنان را نمیخواست
خَصَّهَا مِنْ كَمَالِهِ بِالْمَعَانِي وَ بِأَعْلَى أَسْمَائِهِ سَمَّاهَا
آنان را از كمال خود به معناهايى اختصاص داد // و آنان را به برترين نامهايش ناميد
لَمْ يَكُونُوا لِلْعَرْشِ إِلا كُنُوزا خَافِيَاتٍ سُبْحَانَ مَنْ أَبْدَاهَا
براى عرش جز گنجهايى نبودند // پنهان،منزّه است آنكه آشكارشان كرد
كَمْ لَهُمْ أَلْسُنٌ عَنِ اللَّهِ تُنْبِي هِيَ أَقْلامُ حِكْمَةٍ قَدْ بَرَاهَا
براى آنها چه بسيار زبانهايى است كه از خدا خبر مىدهد // آنها قلمهاى حكمتى بودند كه خدا تراشيد
وَ هُمُ الْأَعْيُنُ الصَّحِيحَاتُ تَهْدِي كُلَّ عَيْنٍ مَكْفُوفَةٍ عَيْنَاهَا
آنان ديدگان سالمى هستند كه راهنمايى كنند //هر چشم نابينايى را دو چشم سالم آنها
عُلَمَاءُ أَئِمَّةٌ حُكَمَاءُ يَهْتَدِي النَّجْمُ بِاتِّبَاعِ هُدَاهَا
دانشمندان امامان حكيمانى هستند// كه ستارگان با پيروى از هدايت آنها هدايت شوند
قَادَةٌ عِلْمُهُمْ وَ رَأْيُ حِجَاهُمْ مَسْمَعَا كُلِّ حِكْمَةٍ مَنْظَرَاهَا
پيشروانى كه دانش و بينش عقلشان // شنيدگاه و ديدگاه هر حكمتى است
مَا أُبَالِي وَ لَوْ أُهِيلَتْ عَلَى الْأَرْضِ السَّمَاوَاتُ بَعْدَ نَيْلِ وِلاهَا
باك ندارم گرچه بر زمين فرو ريزد // آسمانها،پس از نائل شدن به دوستى آنان