« سنگر مجازی من »

بسم الله

 94/7/8

جُعِلتُ فداک 

نگارا روز و شب در بند آنم      //       که از یادت دمی غافل نمانم

نمیخواهم ولی از روی عادت    //        بغفلت نامت آید بر زبانم

خدایا از کرم دستوریم ده      //        که گویم نام تو جانی فشانم

 روحی و جسمی لک الفداء اول خواهش حقیر این است که

محبت و عشق بآن وجود ذی وجود آناً فآناً در ازدیاد باشد که هر چه میکند عشق میکند .

اما بعد من مریضم بامراض ظاهر و باطن و حضرتعالی طبیب جمیع امراض.

شما غنی و بنده فقیر و محتاج خواهش دارم بذل توجهی فرموده

 هر قسم که میدانی شفا بخشیده و معالجه بنمایی .

چون پذیرفتی تو ما را زابتدا      //     همچنین فرما کرم تا انتها

فریاد از کوری هر چه میخواهم که خدمت برسم نمی رسم حتی در خواب …

 ای کمینه بخششت ملک جهان    //  من چه گویم چون تو می دانی نهان

************************************

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین و الائمه علیهم السلام