« سنگر مجازی من »

« بسم الله  »

ترجمه وصیت  های حضرت امام حسین علیه السلام

به نام خداوند بخشنده مهربان

این آن چیزی است که حسین بن علی بن ابی طالب به برادرش محمد معروف به ابن حنفیه وصیت کرد :

حسین گواهی میدهد به توحید و یگانگی خداوند و گواهی میدهد که برای او شریکی نیست و اینکه محمد (صل الله علیه وآله وسلم) بنده و فرستاده اوست و آیین حق را از سوی خدا آورده است و شهادت میدهد که بهشت و دوزخ حق است و روز جزا بدون شک  واقع خواهد شد و خداوند همه انسانها را در چنین روزی زنده خواهد کرد و من از روی خودخواهی و نه برای خوشگذرانی و نه برای فساد و ستمگری قیام کرده ام ؛ بلکه هدف من امر به معروف ونهی از منکر است و خواسته ام اصلاح مفاسد و زنده کردن سنت و قانون جدم رسول الله و راه و رسم پدرم علی بن ابی طالب است پس هر کس این حقیقت را از من پذیرفت راه خدا را پذیرفته است و هر کس رد کند من صبر و استقامت را پیش میگیرم تا خداوند میان من و این افراد حکم کند . و او بهترین حاکمان است. ای برادر این وصیت مناست بسوی تو ای برلادر ” و ما توفیقی الا بالله علیه توکلت و الیه انیب”

ادامه »

صفحات: 1· 2

« بسم الله  »

می روی تنها امیدم ای علمدار رشیدم                      

بعد تو از زنده بودن دل بریدم

پشت سرت شد غوغا از گریه های زهرا

واویلتا واویلا واویلتا واویلا

من چه گویم گر بپرسند پس عمو کو

مشک و علم افتاده دست قلم افتاده

نای حرم افتاده از نوحه وا عما

ای امید خیمه های آل طه یا اباالفضل

می روی بشنو صدای گریه ها را یا اباالفضل

می روی تنها امیدم ای علمدار رشیدم

بعد تو از زنده بودن دل بریدم

پشت سرت شد غوغا از گریه های زهرا

واویلتا واویلا واویلتا واویلا

ادامه »

« بسم الله »

در حدیثی از حضرت سجاد علیه السلام است که فرمودند :

« خدا رحمت کند عمویم عباس را که برادر را بر خود نثار کرد و جان شریفش را

فدای او نمود تا آنکه در یاری او دو دستش را قطع نمودند و حق تعالی در عوض دو

دست ،دو بال عنایت فرمود که با آن دو بال با فرشتگان در بهشت پرواز میکند واز برای

عباس علیه السلام در نزد خدا منزلتی است در روز قیامت که مغبوط  جمیع شهداست» . 11/8/93

ادامه »

پیوند: http://rabiolanam.womenhc.com/

« بسم الله »

به لطف خدای متعال  چند روز اول محرم دعوت امام رضای عزیز بودم در خراسان ، مشهد نازنین ؛           و پابوسی حضرت ؛ جای همتون خالی ، بیاد همه از اساتید و همکلاسیها هم بودم ،                           سه روز بیشتر نبود اما چون دعوتی امام بود غنیمت بود و لذت داشت.

مطمئنم همه شما ازین دعوتا رو چشیدید ، صبح و ظهر وشب و اگه بما اجازه میدادن ؛                        نصفه شب هم میرفتیم حرم و اونجا هم مدام  برنامه های معنوی برگذار میشد،                                 زیارت عاشورا ؛ سخنرانیهای پرمحتوا ؛ مداحی و مراسم شیرخوارگان و بالاخره تموم شد و…

روز آخر برای وداع با حضرت رفتم حرم ؛ توی راه با خودم فکر کردم                                                       از این همه لذت و مرحمت اما م رضای عزیز چجوری باید تشکرکرد ، من یه آدم عادی چکارکنم،            این مطلب بذهنم رسید که ائمه نسبت به پدر ومخصوصا  مادرانشون علاقه و احترام خاصی دارند،  تصمیم گرفتم به نیت والدین حضرت چند رکعت نماز بخونم  و خوندم ، اما باز دلم راضی نبود ؛               رو بحرم در حالی که مفاتیح دستم بود مطلبم رو عرض کردم و مفاتیح رو باز کردم ، می دونید چی اومد ، …………………………………….زیارت عاشورا ………………………  و من خوندم و خوندم … ……….

« بسم الله »

ربیع الانام »:sot/panahiyan001-www.BGH.ir.mp3

کلمه « شعار» در اصل عبارت  از شعر ها و نثرهایی که در جنگها میخواندند؛ …

جنگها معمولا تن به تن بود … وهمه مسلح و زره پوشیده وسپر بدست و صورتشان … تا بینی و روی ابروها پوشیده بود بطوری که فقط چشمها پیدا بود؛ لذا در میدان جنگ ،افراد کمتر شناخته میشدند…  گاهی حتی افراد یک سپاه از افراد سپاه مخالف تشخیص داده نمیشدند

لذا هر قومی و لشکری یک شعار مخصوص خود داشت ،حداقل فایده این کار این بود که افراد لشکر ها اشتباه نمی شدند و کسی همرزم خود را نمیکشت .

.. از چیزهایی که در عاشورا زیاد دیده شد ؛ مسئله شعار بود؛ شعار اباعبدالله ،اصحاب ایشان ،خاندان ایشان و… که گاهی خود را با یک رجز ، یا رباعی معرفی میکردند و گاهی بااین شعارهانهضت خود را معرفی میکردند…روح نهضت خود را مشخص میکردند که برای چه می جنگند … برای اینکه این شعار هازنده بماند ائمه سفارش کردند که عاشورا را باید زنده نگه داشت این مکتب باید زنده بماند …

شماکه در مساجد جمع میشوید،  سینه میزنید ، داد میکشید… حرفتان چیست… ابا عبدالله نیامد که فقط بجنگد تاکشته شود وحرفش رانزند… حر ف خود را ( با این شعا رها ) زد و هدف و مقصد خود رامعرفی کرد… و همین شعار ها بود که تشیع را زنده کرد  و پایه دستگاه اموی را متزلزل کرد……

اَلمَوتُ اَولی مِــن رُکُــوبِ الـعـارِ  //  وَالعَــارُ اولی مِــن دُخولِ النـــار

« نزد من ، مرگ از ننگ ذلت و پستی بهتر و عزیزتر و محبوبتر است

« حماسه حسینی ج دوم بخش 5 ص209 »

93/8/5