« سنگر مجازی من »

مجلس شورای اسلامی : من همیشه در طول سالهای متمادی در مجالس مختلف و دولتهای مختلف،

همیشه مجلس را به همراهی با دولت و کمک به دولت تشویق کرده‌ام؛ الان هم عقیده‌ام این است که

مجلس بایستی به دولت کمک کند و راه را هموار کند برای اجرا؛

چون اجرا کار آسانی نیست منتها معنای این، آن نیست که مجلس از وظایف قانونی خودش اغماض کند؛

نه، وظایف قانونی مجلس بایستی کاملاً رعایت بشود ….منتها بنایشان بر کمک به دولت و همراهی

و همکاری با دولت باشد؛ اینها با هم منافاتی ندارند

تذکر به دولتی ها :

دولت اولویّتهای کشور را در نظر بگیرد؛ ما اولویّتهایی داریم. البتّه نیاز خیلی است؛ میدان نیازهای کشور میدان وسیعی است؛

… لکن طبق قاعده‌ی عقلایی بایستی اولویّتها را، فوریّتها را، یا مسائل ریشه‌ای‌تر را در نظر گرفت.

من به نظرم سه مسئله از لحاظ اولویّت، از لحاظ ریشه‌ای بودن و حلّ مشکلات دیگر از همه مهم‌تر است؛

یکی عبارت است از مسئله‌ی اقتصاد مقاومتی

بنده از برادران عزیزمان در دولت درخواست کردم که یک قرارگاه اقتصاد مقاومتی تشکیل بدهند؛

فرماندهی برایش بگذارند. جنگ است دیگر؛ جنگ اقتصادی جنگ است؛ حالا در آن توپ و تیر و تفنگ نیست

امّا ابزارهای خطرناک‌تر از توپ و تفنگ وجود دارد. یک جنگ است، قرارگاه لازم دارد، قرارگاه هم فرمانده لازم دارد.

ما پیشنهاد هم کردیم، قبول هم کردند، کارهایی هم دارد انجام میگیرد؛ منتها باید این کارها محسوس بشود،

باید اینها دیده بشودیعنی معیار همه‌ی کارهای اقتصادی، فعّالیّتهای اقتصادی ما بایستی برنامه‌ی عظیم

و همه‌جانبه‌ی اقتصاد مقاومتی باشد

اولویّت دوّم جهش علمی است. کشور اگر به علم بپردازد و علم را پیش ببرد، آقا خواهد شد؛

به‌معنای واقعی کلمه: اَلعِلمُ سُلطان(۷).

بنده حدود چهارده پانزده سال قبل از این، مسئله‌ی علم را و عبور از مرزهای موجود علم را و ابتکار علمی را مطرح کردم؛

یک عدّه‌ای گفتند نمیشود؛ بعضی‌ها آمدند در تلویزیون گفتند نمیشود. امروز ملاحظه میکنید

که شده اگر پیشرفت علمی را ما دنبال کردیم، آن‌وقت اقتصاد دانش‌پایه - که سرمایه‌گذاری‌اش اندک است

[امّا] فرآورده و محصولش بسیار زیاد است - در اختیار ما قرار خواهد گرفت.

[اولویّت] سوّم مصون‌سازی فرهنگی است

ما از لحاظ فرهنگی باید کشور را، ملّت را و جوانان را مصون‌سازی کنیم؛ این برنامه‌ریزی میخواهد. این هدف را اوّل باید قبول کنیم

و به آن اعتقاد پیدا کنیم، بعد که اعتقاد پیدا کردیم برویم برنامه‌ریزی کنیم

…مراد ما از پیشرفت، پیشرفت صوری نیست، پیشرفت حقیقی است.

پیشرفت صوری این است که یک رونق ظاهری به اقتصاد بدهیم، یک مقداری جنس وارد کنیم و زرق‌وبرقی بدهیم؛

این میشود پیشرفت صوری، این فایده‌ای ندارد، این ممکن است علی‌العجاله مردم را یک مقداری خشنود کند

امّا در نهایت به ضرر کشور تمام خواهد شد. پیشرفت باید حقیقی باشد، عمیق باشد

و متّکی به پایه‌ها و استوانه‌های محکم داخلی باشد باید خصوصیّات انقلابی‌مان را حفظ کنیم،

حرکت جهادی‌مان را حفظ کنیم، عزّت و هویّت ملّی‌مان را حفظ کنیم، هضم نشویم،

و در هاضمه‌ی خطرناک فرهنگی و اقتصادی جهانی هضم نشویم؛ اگر اینها را رعایت بکنیم، این درست خواهد شد

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5