عرش و اشک
24 اسفند 1393 توسط ربیع الانام
گریه سلاحی است که در جهاد با نفس باید بکار گرفته شود « و سلاحه بکاء »
اگر انسان بخواهد در این جهاد پیروز شود باید مجهز به آن سلاح شود
و گرنه ممکن است فاتح نشود و بلکه سقوط کند ( آیه شریفه 110 سوره انعام )
از این رو اگر عرش و تخت ، پایگاه نداشته باشد واژگون میشود
و دلی هم که بر پایه اشک استوار نباشد واژگون میشود
وفیض الهی را دریافت نمی کند.
با ناله و لابه نعمت « خودستانی » حاصل میشود
تا نقمت « خودستایی »پدید نیاید .
منبع : شمس تبریزی از آیت الله جوادی آملی
93/12/24